۱۳۸۹ بهمن ۹, شنبه

حرکتی مبارک علیه دیکتاتوری نامبارک


شاید کمتر تصویری مانند پاره کردن عکس حسنی مبارک، دیکتار مصر، دل آدم را خنک کند. این رجاله مصری که سی سال است هم از آخور می خورد و هم از توبره، سرزمین کهن و چشم جهان عرب را به کشوری فقیر و عصبی و تروریست پرور تبدیل کرده است. کشوری که زمانی نه چندان دور، ام کلثوم نماد آن بود و الاهرام اش یکی از روزنامه های معتبر جهان محسوب می شد، امروز اگر صدائی از آن تولید میشود یا متعلق به تروریستهائی مانند ایمن الظواهری است و یا متملقین حکومت فاسد. همه این فجایع ریشه در  حکومتی فاسد و سرکوبگر دارد. سلطان پس از هشتاد سال عمر و سی سال حکومت، چون راهی برای فرار از مرگ ندارد، در پی تثبیت ولیعهد خود، جمال مبارک بود که با شورش مردم مواجه شده است. سی سال است از آخور غرب می خورد که اگر من نباشم کشور به دامن اسلام گرایان می افتد و از توبره نهادهای محافظه کار مصر بهره می برد که اگر مدیریت من نباشد،  کشوربه تاراج خواهد رفت. بی اعتباری او به جائی رسیده است که حتی اعلامیه تسلیت اش برای فاجعه تروریستی کلیسای قبطی، با تمسخر مسیحیان مصر مواجه می شود. نه در میان روشنفکران و متجددین اعتباری دارد و نه بین اسلام گرایان. امید که نسل نورسیده راه جدیدی را بگشایند و نقش محوری مصر را به آن باز گردانند. چند کشور اسلامی در خاورمیانه مانند ترکیه، برای منافع مردم فلسطین مفیدتر و برای اسرائیل به مراتب خطرناکتر است، تا رژیمهای فاسد و تا بن دندان مسلح عربی. در ایران متاسفانه اعراب محبوبیت چندانی ندارند و مخصوصا شیوخ آنها بیشتر باعث انزجار است. اما از نظر من چهره هائی مثل ملک عبدالله و شیخ دوبی و امیر قطر به مراتب موجه تر از امثال حافظ اسد و صدام حسین و حسنی مبارک و بن علی است. دست کم آنها نماد نوعی شیخوخیت سنتی اعراب هستند. این رجاله های ظاهرا رئیس جمهور، حتی در امر جانشینی نیز به سنت دیرینه عربی پایبند نیستد. در سنت عربی ولیعهد لزوما پسر حاکم وقت نیست و یکی از بزرگان خاندان حاکم است و انتخاباتی نیز در کار نیست. اما اینان مستقیما پسر خود را برای مردم، می انتخابانند!! آن هم با رای بالای نود درصد.
یک خاطره هم به نظرم رسید. همکاری داشتیم که موهای سر او علاوه بر زیبائی، بسیار پرپشت بود. اما این رفیق عادت عجیبی داشت که موهای خود را با پودر رختشوئی می شست!!. یک بار بحث شدیدی بین ما در گرفت. من گفتم پودر رختشوئی مناسب پوست و موی سر نیست، شما اگر مشکلی دارید باید انواع شامپو را امتحان کنید.او نیز در جواب می گفت که این کار بی فایده است و پودر رختشوئی هیچ ضرری برای من ندارد. بحث بی فایده ما بالا گرفت. بدیهی بود که کار او اشتباه بود ولی در نهایت با نگاهی به سر بی موی من گفت: راستی شما از چه نوع شامپوئی استفاده می کنید؟ بحث به مضحکه منتهی و خاتمه یافت. اما یک تجربه بزرگ برای من داشت، راجع به شامپو نباید اظهار نظر کنم، حتی اگر طرف با تاید استحمام کند!

۶ نظر:

  1. من بدون اینکه از نقشه راه خبر داشته باشم فکر کنم البرادعی رهبری را بدست گرفته و ارتش قتل عام نکند! البته بیکاری زیاد و اینترنت و حتی واکنش دولتهای سرکوبگر و.. میتواند چنبش را رادیکالیزه کند.ضمنا البرادعی هم قیمتی دارد و در ماجرای اتمی ایران نشان داد که اهل بخیه است . از طرفی هم بلوغ مردم دلتای نیل تعریف چندانی نداشته و فقرودروغ و تملق و فریبکاری و...هم مزید بر علت! تخریب و غارت موزه ملی مصر اگر ارتش به داددش نمیرسید فاجعه دهه میشد!
    فکر کنم نوبت بعدی یمن باشه هر چند جناب مظلومزاد عربستان (و یاجنگ جهانی؟) را پیش بینی مینمایند.(ضربالمثل فرانسوی:تنها احمقها پیش بینی میکنند). یک جمله معترضه از انیشتین: من نمیدانم جنگ جهانی سوم با چی شروع خواهد شد ولی میدانم جنگ چهارم با چوب وسنگ وچماق خواهد بود (همه تکنولژیها نابود شده و..)
    واکنش منطقی امریکا و اروپا برای دیکتاتورها باید عبرت انگیز باشه ولی متاسفانه اخرین کسی که سقوطش را میفهمه خود دیکتاتور است! هان ای دل عبرت بین...
    نهایتا اینکه چیزهای دیگری هم هست که نباید اظهار نظر کنید فقط شامپو نیست (خنده)!
    بینهایت

    پاسخحذف
  2. لطفا این طنز را هم بخوان
    http://www.mghaed.com/essays/snaps/89/parisian.htm

    پاسخحذف
  3. آقای بابائی
    به نظر من شما از جای دیگری می سوزید و گرنه انصاف نیست حسنی مبارک را مثل الهام علی اف رجاله بنامید
    1- ارتش مصر هیچ گلوله ای شلیک نکرده است
    2- بی بی سی فارسی شما لحظه به لحظه از وسط جمعیت گزارش می دهد
    3- میدان تحریر زنده از تمام کانالها پخش می شود
    4- البرادعی و اخوان المسلمین مرتب جلسه می گذارند
    5- همه خبرگزاریها حضور دارند
    6- مردم با چهره مشخص درخواست مرگ برای او جلوی دوربین ها می کنند
    .
    .
    .
    مصر کشور متمدنی است. مبارک اگر دیکتاتور هم باشد هزار مرتبه بهتر از خیلی هاست. چرا فقط یک طرف را دیده اید. آدم اگر جرات هم نداشته باشد مجبور نیست که خلاف بنویسد. من طرفدار مبارک نیستم ولی او با امثال قذافی و علی اف فرق دارد. اگر اسامی بیشتری را ببرم پاک می کنید

    پاسخحذف
  4. اقاسعید نون( نازنین)! ربطی به سوزش جناب مهندیس نداره و ناشی از شادیش است که لطفا تو ذوقش نزنید!
    اینکه ارتش شلیک نکرده(شاید بکنه) بخاطر این استکه از امریکا دستور میگیره نه از مبارک! نقش ارتش دو گانه است و سرانش هم در کابینه مبارکند و هم در خیابان ظاهرا طرف مردم! فرق ما با انها در این استکه ارتش ما از غرب دستور نمیگیرد! بین دیکتاتورهای دوست امریکا وروس مسلما فرق است . موذیگری بیبیسی در پشت ثبات اهنین ودمکراسی غرب گم است و حواسشان به توازن وتعادل قواهست! در خصوص وجود خبرگزاریها بهتر است با سال 57 ما مقایسه کنید که بیبیسی و دویچه وله وفرانسه در ایران بود(البته ماهواره ای نبودند که تقصیر حاجی ممد رضا پهلوی نبود). اخوان المسلمین هم برخلاف ظاهر محافظه کار است واز مبارک بدش نمیاد و بالاخره وزیر دارایی وصادات وواردات و..! نهایتا اینکه مردم متمدن و کهن مصر هم مشکل ما راحل نمیکند چون لباس شخصیهای شتر سوار مصری برای مقابله با فتنه گران مصری هم بخشی از مردم فقیر مصرند! ضمن اینکه بلوغ سیاسی مصریان در حدی نیست که گول نخورند!
    نازنین!نیازی نیست برای توجیه دیکتاتوری مبارک از علی اف کمک بگیرین! ازادی و مردمگرایی بهترین محک وابزاراست! دیکتاتور بدش بد است بر خوبش لعنت!
    بینهایت

    پاسخحذف
  5. سعید عزیز
    اولا چرا خودت را معرفی نمی کنی و بی نهایت بازی در میارید. بابا جان وضع اینقدر هم خراب نیست
    دوما مهندس بی نهایت خوشبختانه میزان الحراره اش حتی محل سوزش من را هم رصد می کند. ولی بیراه نگفته است که مصر حکایت دیگری دارد
    سوما مطلب تو حسابی تحریکم کرده بیشتر در این خصوص نظرم را بنویسم.
    مصر کشور بسیار پرظرفیتی است، دولت حاکم بلافاصله از شترسواری خجالت کشید کاری که دیگران هرگز نکردند علی الحساب این نوشته محمد منظر پور را بخوان بعدا بیشتر توضیح خواهم داد.


    صحنه ای که فکر کنم هیچ وقت از ذهنم پاک نشود، صحنه ای بود که روز جمعه در حاشیه تجمع چند صد هزار نفری مخالفان حکومت شاهدش بودم. در خیابانی مجاور میدان تحریر یک خانم جوان محجبه به تنهایی در بین انبوه مخالفان فریاد می زد "درود بر مبارک، نعم مبارک". به محض مشاهده این صحنه، وحشت وجودم را فرا گرفت و هر لحظه انتظار داشتم مردان جوان خشمگین این دختر جوان را حداقل مورد بی حرمتی لفظی قرار دهند، اما در کمال نا باوری دیدم که مردم صرفا ً با حفظ فاصله شعار "لا مبارک، لا مبارک" سر دادند و حتی مسیری برای عبور این دختر جوان گشودند.

    من هرگز این میزان تساهل را نه در ایران بلکه حتی در انگلستان هم ندیده بودم.


    از نوشته های محمد منظرپور خبرنگار بی بی سی در قاهره
    http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2011/02/110202_l23_iranian_egypt_forecast.shtml

    پاسخحذف
  6. بنده بدون اینکه بخواهم در مورد کامنت بالاسری نظری بدهم ، چون اسم منظرپور را اوردین، نقش BBC را در وقایع مصر زیاد جالب نمیبینم (هر چند مثل مریضهای سرماخورده که به سراغ امپی سیلین میرند ناخوداگاه سر ساعت چشمم به جمال جمال الدین منور میشه)و الجزیره و فرانسه و یورونیوز و رادیوفردابهتر و بیطرفانه تر عمل میکنند.
    در ضمن اقای نون با طناب مهندیس توی چاه نرو،چرا که خوشبختانه پلیس سایبری هم برای جلوگیری از انحراف نرم ما (در کنار یارانه ها ) در حال خدمتگزاری است!
    بینهایت

    پاسخحذف